Verslag mini-symposium Gaia
Op 24 november 2017 waren 25 personen bijeen in de De Sitterzaal in het Oortgebouw van de Leidse universiteit om te luisteren naar drie presentaties over de huidige stand van zaken bij de Gaia satelliet.
De leider van het wetenschappelijke consortium dat de gegevens verwerkt, Anthony Brown, was de eerste spreker. Hij beschreef dat een tweede release van data produkten binnenkort zou gebeuren. Uiteindelijk zullen de afstanden en bewegingen van een miljard sterren van onze Melkweg bekend zijn. Dat luidt volgens mij een fase in de sterrenkunde in die alle overige resultaten van fraaie waarneem faciliteiten overtreft. Nu al zijn er honderden publicaties verschenen n.a.v. de eerste data release. Toen was het nog niet mogelijk om afstanden en bewegingen op te lossen (daarvoor zijn gegevens van een paar jaar nodig), maar door voor enkele miljoenen sterren te vergelijken met de resultaten vna de voorganger-satelliet Hipparcos kon toch een goede oplossing gevonden worden.
Daarna beschreef Teun van den Dool de z.g. BAM, een onderdeel om de stand van de twee spiegels t.o.v. elkaar te ijken. Dat was misschien niet nodig, maar blijkt toch heel nuttig te zijn omdat er onverwachte effecten optreden.
Tenslotte zou Elena Rossi ons iets vertellen over hoge snelheids sterren, maar helaas was ze deze afspraak vergeten. Alessandro Atzei, systems engineer bij ESA voor Gaia, heeft ons toen voorgelicht over de huidige situatie met het aansturen van Gaia. Mij intrigeerde het dat zelfs micro meteorieten (paar mm groot??) een meetbare invloed bleken te hebben op de kijkrichting van de twee spiegels van Gaia.
Paul Wesselius, organisator van dit evenement